Zasady transkrypcji

1. Zachowanie zapisu oryginału - odczytu dokonaj jak najwierniej, nie poprawiając błędów popełnionych przez pisarza.
    
2. Wiersze tekstu - odczyt należy wpisać w podziale na wiersze. Jeżeli słowo jest podzielone pomiędzy dwa wiersze, należy je wpisać identycznie jak w oryginale, tzn. nie łącząc go.
    
3. Interpunkcja - wszelkie znaki przestankowe lub inne (np. przecinki, kropki, znaki przeniesienia, itp.) występujące w oryginale należy pominąć.
    
4. Pisownia wielkich liter - mechanizm uzna za poprawne wpisanie zarówno małej, jak i wielkiej litery.
    
5. Skrócenia - przyjęta przez nas w zasadach transkrypcji ogólna reguła mówi, że skrót zastosowany przez pisarza należy rozwinąć, podając pełne brzmienie słowa. W tym dokumencie występuje tylko jeden skrót i należy do skrótów stanowiących wyjątek od tej reguły - jest skrótem ogólnie przyjętym, typowym dla okresu, w którym spisano dokument.
    
6. Litery ze znakami diakrytycznymi - w odczycie znaki diakrytyczne należy pominąć, np. ü zapisujemy jako u.

 

Z pełnymi zasadami dokonywania transkrypcji możesz się zapoznać tutaj.

Pomocne wskazówki

1. W tym dokumencie występuje tylko jeden skrót. Należy on do grupy skrótów (skrót ogólnie przyjęty w okresie, w którym spisano dokument), które w zasadach transkrypcji zostały wyszczególnione jako wyjątki, których nie rozwiązujemy.
    
2. Pisarz używał dwóch różnych wersji litery s.
    
3. Największe kłopoty z odczytaniem mogą sprawić litery typowe dla pisma neogotyckiego, np.: B, e, h, k, r.
    
4. Najłatwiej pomylić literę e z n, h z s, k z t oraz y z z. W razie kłopotów sięgnij do Wzornika liter.

 

Więcej wskazówek, pomagających odczytywać dawne teksty, znajdziesz tutaj.

Ćwiczenie 6

Wzornik liter

Ćwiczenie 6

Użyte skróty