Zasady transkrypcji

1. Zachowanie zapisu oryginału - odczytu dokonaj jak najwierniej, nie poprawiając błędów popełnionych przez pisarza.

2. Wiersze tekstu - odczyt należy wpisać w podziale na wiersze. Jeżeli słowo jest podzielone pomiędzy dwa wiersze, należy je wpisać identycznie jak w oryginale, tzn. nie łącząc go.

3. Interpunkcja - wszelkie znaki przestankowe lub inne (np. przecinki, kropki, znaki przeniesienia, itp.) występujące w oryginale należy pominąć.

4. Pisownia wielkich liter - mechanizm uzna za poprawne wpisanie zarówno małej, jak i wielkiej litery.

5. Skrócenia - skrót zastosowany przez pisarza należy rozwinąć, podając pełne brzmienie słowa. Nie stosuj nawiasów kwadratowych dla zaznaczenia dodatkowych liter, uzupełniających skrót.

6. Zapis liter u i v - w tekstach łacińskich często stosowane są one wymiennie lub zapisywane wręcz w identyczny sposób. Dokonując odczytu, należy zastosować zapis zgodny z rzeczywistym, fonetycznym brzmieniem słowa.

7. Zapis litery Y - należy ją zapisać jako y. W tym wypadku złamana została zasada zapisu tej litery w tekstach w języku łacińskim, ze względu na to, że występuje ona w zapisanych po polsku imionach i nazwach zawodów (syodlarz – siodlarz, Woythek – Wojtek, rzemienyck – rzemiennik).

 

Z pełnymi zasadami dokonywania transkrypcji możesz się zapoznać tutaj.

 

Pomocne wskazówki

1. W tym dokumencie pojawia się dużo skrótów, ich odczytanie ułatwi znajomość języka łacińskiego. Pamiętaj, że pod przyciskiem Użyte skróty znajdziesz zestaw skrótów, zastosowanych przez pisarza. Po ogólne informacje na temat sposobów skracania wyrazów, sięgnij tutaj.

2. Litery d, s, t występują w dwóch wersjach.

3. W niektórych wypadkach swoim kształtem może zaskoczyć litera c, czasem postawiona przez pisarza niedbale.

4. Bardzo łatwo pomylić litery u i v, ich zapis jest prawie identyczny.

5. W dokumencie występują zapiski na marginesie nie mające bezpośredniego związku z tekstem wiersza, na wysokości którego są umieszczone. Wyjątkowo zostały więc oznaczone jako samodzielne wiersze (oznaczenie kolorem czerwonym) i należy je odczytać osobno.

6. W dokumencie występują nazwy własne lub określenia zawodów pochodzące z języka polskiego. W odczycie stosuje się w tym wypadku zasady transkrypcji ustalone dla tekstów w języku polskim.

7. Pisarz zapisał dwukrotnie imię Marcus w skróconej formie, zrobił to w identyczny sposób, jednak w jednym wypadku pod skrótem kryje się odmieniona forma imienia, tj. Marcum.

 

Więcej wskazówek, pomagających odczytywać dawne teksty, znajdziesz tutaj.

Ćwiczenie 32

Wzornik liter

Ćwiczenie 32

Użyte skróty