Książka wędrowna rzemieślnicza wydana dla stolarza Wawrzyńca Targosza, we Lwowie w 1848 r. 

Książki wędrowne (Wanderbuchy) stanowiły rodzaj paszportu w jaki zaopatrzony musiał być czeladnik wyruszający na obowiązkową wędrówkę przed przystąpieniem do egzaminu mistrzowskiego. Wędrówka czeladnicza miała na celu zdobycie i wymianę doświadczeń zawodowych, trwała kilka lat. Tradycja wędrowania praktykowana była od średniowiecza - wędrujący czeladnik legitymował się listem polecającym (w okresie późniejszym książką wędrowną).
Wanderbuch zawierał opis czeladnika, niezbędny do zarejestrowania u miejscowych władz na poszczególnych etapach wędrówki (m.in. nazwisko, miejsce urodzenia, zawód). Ponadto wpisywano w nim uwagi odnoszące się do zachowania i pracy czeladnika w kolejnych miejscach jego pobytu.

Fragment publikowany w ćwiczeniu to urzędowy wpis w wanderbuchu Wawrzyńca Targosza, zezwalający stolarzowi na wędrowanie po krajach monarchii austriackiej w przeciągu 3 lat.

ANK, Akta osób i rodzin - zbiór szczątków zespołów, sygn. 29/645/285