Zasady transkrypcji

1. Zachowanie zapisu oryginału - odczytu dokonaj jak najwierniej, nie poprawiając błędów popełnionych przez pisarza.
    
2. Wiersze tekstu - odczyt należy wpisać w podziale na wiersze. Jeżeli słowo jest podzielone pomiędzy dwa wiersze, należy je wpisać identycznie jak w oryginale, tzn. nie łącząc go.
    
3. Interpunkcja - wszelkie znaki przestankowe lub inne (np. przecinki, kropki, znaki przeniesienia, itp.) występujące w oryginale należy pominąć.
    
4. Pisownia wielkich liter - mechanizm uzna za poprawne wpisanie zarówno małej, jak i wielkiej litery.
    
5. Skrócenia - przyjęta przez nas w zasadach transkrypcji ogólna reguła mówi, że skrót zastosowany przez pisarza należy rozwinąć, podając pełne brzmienie słowa. W tym dokumencie występuje tylko jeden skrót i będzie on należał do skrótów stanowiących wyjątek od tej reguły - jest zwrotem grzecznościowym. 
    
6. Litery ze znakami diakrytycznymi - w odczycie znaki diakrytyczne należy pominąć, np. ü zapisujemy jako u.
    
7. Zapis litery ß (scharfes S) - w odczycie oddajemy jako ss (podwójne s).

 

Z pełnymi zasadami dokonywania transkrypcji możesz się zapoznać tutaj.

Pomocne wskazówki

1. W tym dokumencie występuje tylko jeden skrót. Należy on do grupy skrótów (zwroty grzecznościowe), które w zasadach transkrypcji zostały wyszczególnione jako wyjątki, których nie rozwiązujemy.
    
2. W treści dokumentu natkniesz się na słowa, które, w odróżnieniu od całego tekstu, są zapisane italiką. W ten sposób zwykle w tekstach pisanych pismem neogotyckim, zapisywano imiona i nazwiska lub nazwy własne.
    
3. Największe kłopoty z odczytaniem mogą sprawić litery typowe dla pisma neogotyckiego, tj. przede wszystkim: e, h, K, p, r.
    
4. Pisarz pisał wielkie A oraz literę s na dwa różne sposoby.
    
5. Najłatwiej pomylić litery e z n oraz v z w.

 

Więcej wskazówek, pomagających odczytywać dawne teksty, znajdziesz tutaj.

Ćwiczenie 3

Wzornik liter

Ćwiczenie 3

Użyte skróty