Zasady transkrypcji

1. Zachowanie zapisu oryginału - odczytu dokonaj jak najwierniej, nie poprawiając błędów popełnionych przez pisarza.
    
2. Wiersze tekstu - odczyt należy wpisać w podziale na wiersze (wyszarzone fragmenty należy pominąć). Jeżeli słowo jest podzielone pomiędzy dwa wiersze, należy je wpisać identycznie jak w oryginale, tzn. nie łącząc go.
    
3. Interpunkcja - wszelkie znaki przestankowe lub inne (np. przecinki, kropki, znaki przeniesienia, itp.) występujące w oryginale należy pominąć.
    
4. Pisownia wielkich liter - mechanizm uzna za poprawne wpisanie zarówno małej, jak i wielkiej litery.
    
5. Skrócenia - skrót zastosowany przez pisarza należy rozwinąć, podając pełne brzmienie słowa. Nie stosuj nawiasów kwadratowych dla zaznaczenia dodatkowych liter, uzupełniających skrót.
    
6. Zapis liter u i v - w tekstach łacińskich często stosowane są one wymiennie lub zapisywane wręcz w identyczny sposób. Dokonując odczytu, należy zastosować zapis zgodny z rzeczywistym, fonetycznym brzmieniem słowa.
    
7. Zapis litery Ÿ (y z kropkami lub kreskami) - należy ją zapisać jako ii (podwójne krótkie i).
    
8. Zapis zestawienia liter qu - w odczycie oddajemy je zawsze jako qu.

 

 

Z pełnymi zasadami dokonywania transkrypcji możesz zapoznać się tutaj.

Pomocne wskazówki

1. W tym dokumencie skróty nie są zbyt liczne. Gdyby jednak ich rozszyfrowanie okazało się kłopotliwe, warto pamiętać, że pod przyciskiem Użyte skróty kryją się podpowiedzi. Po ogólne informacje na temat sposobów skracania wyrazów, sięgnij tutaj.

2. Pisarz użył kilku różniących się od siebie wersji litery s. Podobna sytuacja dotyczy litery v.
    
3. Pamiętaj o sposobie zapisywania litery y w przeszłości - z jedną lub dwiema kropkami.
    
4. W wypadku liter u i v zachowaj czujność - sposób ich zapisu bywa prawie identyczny.

 

 

Więcej wskazówek, pomagających odczytywać dawne teksty, znajdziesz tutaj.

Ćwiczenie 1

Wzornik liter

Ćwiczenie 1

Użyte skróty